Wspólne dzieło małżeństwa Łarisa Szepitko i Elem Klimow, którzy dziś są już legendą radzieckiego kina. Ona jest autorką niesamowitego, nagrodzone w Cannes "Wniebowstąpienia", on reżyserem jednego z najlepszych filmów wojennych, "Idź i patrz". W obliczu śmierci żony, mąż decyduje się dokończyć "Pożegnanie" dając kinematografii kolejną perłę.
Opowieść o przemianach jakie zachodzą w mieszkańcach małej wioski, Matiory, gdy socjaliści postanawiają zatopić wyspę na której owa miejscowość się znajduje. Przymus opuszczenia rodzinnego przybytku spotyka się z różnymi reakcjami. Nie zachodzą one tylko w ludziach, ale i w przyrodzie, która staje się symbolem tradycji i wspomnień.
Niespiesznie prowadzona akcja zapewnia nam podróż przez szereg niezapomnianych scen, pełnych pięknych kadrów i wymyślnych metafor. Najciekawszą okazuje się drzewo rosnące w środku Matiory, które mimo wielu prób wyrwania stoi wciąż jak nienaruszone. "Starych drzew się nie przesadza", więc również wielu bohaterów nie będzie umiało opuścić swojej małej ojczyzny. Ich decyzja doprowadzi do sytuacji w której wioska zostaje zatopiona, a jej mieszkańcy przenoszą się do innego wymiaru- krainy istniejącej w ich własnych wspomnieniach. Wyprawa zorganizowana przez postaci pogodzonych z nadejściem nowej rzeczywistości, mająca na celu uratować bliskich nie ma większego sensu. Przyszłość i przeszłość do dwa odległe światy, które nie spotkają się już nigdy.